Aromaterapia-terapia zapachem

Francuski chemik Gatefosse jest uznawany za twórcę terminu "aromaterapia". Podczas I wojny światowej zastosował olejek lawendowy jako środek antyseptyczny przy opatrywaniu rannych. Spowodowało to szybkie gojenie się różnego rodzaju obrażeń. Gatefosse napisał także książkę pod tytułem "Aromaterapia", w której zawarł swoją wiedzę na temat olejków eterycznych.

Są to zawarte w roślinach mieszaniny różnych związków chemicznych o skomplikowanym składzie. Mogą występować we wszystkich częściach roślin - kwiatach, liściach, łodygach, korzeniach, owocach, korze.

Istnieją dwa sposoby pozyskiwania olejków eterycznych: destylacja z parą wodną całych roślin lub ich części (jedynym czynnikiem stosowanym w procesie wydzielania olejku jest woda) i wyciskanie (np. ze skórek owoców cytrusowych).
W aromaterapii wykorzystuje się naturalne olejki eteryczne, które są wprowadzane do organizmu przez:

1. drogi oddechowe
2. przez skórę

W aromaterapii olejki eteryczne można wprowadzać przez skórę (masaż, kąpiel, kompres) i drogi oddechowe (inhalacje, wąchanie, wdychanie). Niezależnie od zastosowanej metody ich wprowadzania, olejki w pierwszej kolejności działają na węch, a dopiero później przez skórę na cały organizm.

Warto pamiętać, że opakowania olejków eterycznych muszą być wykonane z ciemnego szkła, nazwa produktu powinna zawierać wyraz "olejek ETERYCZNY" oraz nazwę firmy i adres producenta, a także przeznaczenie terapeutyczne. Trzeba również sprawdzić, czy olejki mają atest PZH wydany przez Zakład Badania Żywności i Przedmiotów Użytku (symbol atestu HŻ).

W celach terapeutycznych stosuje się mieszanki aromaterapeutyczne składające się z kilku olejków dostosowanych do potrzeb danej osoby. Zdaniem specjalistów w takiej mieszance nie może być więcej niż 5 olejków eterycznych. Trzeba też zawsze pamiętać, by zapach olejków używanych w danym zabiegu podobał się osobie poddawanej aromaterapii.